Czym są Krajowe Ramy Kwalifikacji?
Krajowe Ramy Kwalifikacji (National Qualifications Framework) to opis wzajemnych relacji między kwalifikacjami, integrujący różne krajowe podsystemy kwalifikacji. Służy on przede wszystkim większej przejrzystości, dostępności i jakości zdobywanych kwalifikacji. KRK stworzone zostały między innymi dla potrzeb rynku pracy i społeczeństwa obywatelskiego. Ważny jest także fakt, że KRK zawierają opis hierarchicznego systemu poziomów kwalifikacji – każda kwalifikacja jest umieszczona na jednym z tych poziomów.
Ramy Kwalifikacji dla Europejskiego Obszaru Szkolnictwa Wyższego (Qualification Framework for European Higher Education Area) przygotowane zostały w ramach Procesu Bolońskiego i przyjęte w 2005 roku na konferencji w Bergen. Określono w nich osiem poziomów kształcenia od podstawowego (np. świadectwo ukończenia szkoły – poziom 1) do zaawansowanego (np. doktorat – poziom 8), które obejmują pełną skalę kwalifikacji, wyznaczonych na podstawie wiedzy, umiejętności i kompetencji personalnych i społecznych.
Najważniejsze definicje dotyczące tematyki Krajowych Ram Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego:
Krajowe Ramy Kwalifikacji dla Szkolnictwa Wyższego — ogólne charakterystyki efektów uczenia się dla kwalifikacji na poziomach 6 i 7 Polskiej Ramy Kwalifikacji, o której mowa w ustawie z dnia 22 grudnia 2015 r. o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji (Dz. U. z 2016 r. poz. 64 i 1010);
efekty kształcenia — zasób wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych uzyskanych w procesie kształcenia przez osobę uczącą się;
kwalifikacje — efekty kształcenia, poświadczone dyplomem, świadectwem, certyfikatem lub innym dokumentem wydanym przez uprawnioną instytucję potwierdzającym uzyskanie zakładanych efektów kształcenia;
kwalifikacje pierwszego stopnia — efekt kształcenia na studiach pierwszego stopnia, zakończonych uzyskaniem tytułu zawodowego licencjata, inżyniera lub równorzędnego określonego kierunku studiów i profilu kształcenia, potwierdzony odpowiednim dyplomem;
kwalifikacje drugiego stopnia — efekt kształcenia na studiach drugiego stopnia, zakończonych uzyskaniem tytułu zawodowego magistra, magistra inżyniera lub równorzędnego określonego kierunku studiów i profilu kształcenia, potwierdzony odpowiednim dyplomem;
kwalifikacje trzeciego stopnia — uzyskanie, w drodze przewodu doktorskiego przeprowadzonego na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki, stopnia naukowego doktora w określonej dziedzinie nauki w zakresie dyscypliny nauki lub doktora sztuki określonej dziedziny sztuki w zakresie dyscypliny artystycznej, potwierdzone odpowiednim dyplomem;
kwalifikacje podyplomowe — osiągnięcie zakładanych efektów kształcenia na studiach podyplomowych, potwierdzone świadectwem;
obszar kształcenia — zasób wiedzy i umiejętności z zakresu jednego z obszarów wiedzy określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 14 marca 2003 r. o stopniach naukowych i tytule naukowym oraz o stopniach i tytule w zakresie sztuki (Dz. U. Nr 65, poz. 595, z poźn. zm.).
(źródło: MNiSW).
Polska Rama Kwalifikacji
Polska Rama Kwalifikacji – opis ośmiu wyodrębnionych w Polsce poziomów kwalifikacji odpowiadających odpowiednim poziomom europejskich ram kwalifikacji, o których mowa w załączniku II do zalecenia Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 kwietnia 2008 r. w sprawie ustanowienia europejskich ram kwalifikacji dla uczenia się przez całe życie (Dz. Urz. UE C 111) sformułowany za pomocą ogólnych charakterystyk efektów uczenia się dla kwalifikacji na poszczególnych poziomach, ujętych w kategoriach wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych. PRK porządkuje kwalifikacje nadawane w systemach oświaty i szkolnictwa wyższego oraz poza nimi. Ułatwia porównywanie ich ze sobą oraz odnoszenie do kwalifikacji funkcjonujących w innych krajach europejskich (Ustawa z dnia 22 grudnia 2015 roku o Zintegrowanym Systemie Kwalifikacji art. 7 ust. 3 (Dz. U. z 2016 r. poz. 64 i 1010), Rozporządzenie Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 26 września 2016 roku w sprawie charakterystyk drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji typowych dla kwalifikacji uzyskiwanych w ramach szkolnictwa wyższego po uzyskaniu kwalifikacji pełnej na poziomie 4-poziomy 6-8 (Dz. U. 2016 poz. 1594)).
Poziom Polskiej Ramy Kwalifikacji – zakres i stopień złożoności wymaganych efektów uczenia się dla kwalifikacji danego poziomu, sformułowanych za pomocą ogólnych charakterystyk efektów uczenia się.
Przydatne linki:
Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego – www.nauka.gov.pl
Polska Komisja Akredytacyjna – www.pka.edu.pl
Krajowa Rada Akredytacyjna Szkół Pielęgniarek i Położnych – www.mz.gov.pl/system-ochrony-zdrowia/kadra-medyczna-i-ksztalcenie/pielegniarki-i-polozne/kraszpip
Dokumenty wewnętrzne:
Uchwała nr 19/2017 Senatu Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. prof. Stanisława Tarnowskiego w Tarnobrzegu z dnia 25 kwietnia 2017 w sprawie wytycznych do opracowania efektów kształcenia, programów kształcenia i planów studiów oraz studiów podyplomowych
Publikacje dotyczące Krajowych Ram Kwalifikacji:
Wybrane prezentacje Ekspertów Bolońskich:
Poniższe prezentacje pochodzą ze strony: www.ekspercibolonscy.org.pl
Prezentacje dotyczące wewnętrznych systemów zapewnienia jakości kształcenia:
Prezentacje dotyczące programów i efektów kształcenia:
Rola systemu ECTS w świetle obowiązujących przepisów prawa o szkolnictwie wyższym, R. Rasiński
Definiowanie efektów kształcenia dla programów kształcenia i przedmiotów/modułów, M. Próchnicka